Innolation: Onderzoekers & Ontdekkers

Remco (00:00)
Veel ondernemers zijn eigenlijk gewend om vaak gas te geven, doelen te behalen, te presteren. Terwijl als je kijkt wat er vanuit rust eigenlijk kan ontstaan door gewoon simpelweg wat meer ruimte te hebben om aan te kloten en niet bezig te zijn met de prestatie. Ja, daar bereik je vaak de mooiste dingen

Remco van Riet (00:23)
We houden allemaal van reizen en op vakantie gaan, maar genieten we van de reis van het leven. Ik ben Remco, innovator en wereldreiziger en dit jaar neem ik jullie mee op reis in een wereld van experimenteren, ja zeggen en doen. We bewandelen nieuwe paden.

We klimmen bergen, vinden rust aan het water en staan soms op de rand van de afond. Wees niet bang op te struikelen, dat hoort erbij. Ontmoet elke week een nieuwe gids die ons inspireert om wel de volgende stap te zetten. Samen doorbreken we vizieuze cirkels en bevrijden we onszelf van de automatische piloot. We ontdekken de essentie van innovation, een manier van leven waar vrijheid en productiviteit samen komen. Ga je mee op avontuur?

Remco (01:05)
Vandaag zit ik hier met Frans. Frans is koning aankloten geworden. Meer dan tien jaar lang was al zijn focus met krachtige vitaliteitsprogramma's gericht op health, wellbeing en performance voor bedrijven en medewerkers. Maar onderweg vergat hij zichzelf. Een burn -out werd we overwonnen door weer meer aan te gaan kloten. Want soms moeten we onszelf wat minder serieus nemen en gewoon weer gaan spelen zoals we dat als kind deden. Focus op presteren werkt vaak af en rechts. Door meer aan te kloten kan je zelfs meer bereiken.

Nou Frans, ik heb natuurlijk jouw boek gelezen. En eigenlijk voor mij een heel herkenbaar mooi verhaal over balans. Maar om te beginnen, als elfjarig Remco was ik zelf eerst ook ondernemer. Kopieerde videogames en verkocht die illegaal aan klasgenootjes. Eigenlijk was jij ook al een geboren ondernemer. Neem eens eens mee met jouw eerste bedrijfje hoe dat het staan is. Ja ik denk dat jij doet op de winkelkaretjes. Zeker, mooie business. Ja, dat was...

Illegaal natuurlijk, dat was niet dat ik geregistreerd stond op dat moment bij de KVK. Misschien wel een dossier van de politie, maar nee, je had van die cola -lipjes zeg maar, waar je een cola -blikje mee opent. Sommige mensen zullen dat ook wel weten, die kon je precies in een winkelkarretje stoppen. Dus ik ging altijd bij ons in de buurt naar de supermarkt en dan stopte ik zo 'n clipje erin.

En dan liep ik zo heel nonchalant naar iemand toe. Net voordat ze een eigen gulden was, dat toen nog in het winkelkwalertje wilde stoppen. Van wil u mijn karretje overnemen? Nou, dan dachten mensen dat heel makkelijk, want dan hoefde ik mezelf niet uit te halen. Dan kreeg je die gulden. Ja, dat deed ik dus wel. Dan was ik de hele middag, zeker op woensdagmiddag, dan was je vroeger uit. Dan was ik dat de hele middag aan het doen. En niet alleen bij één supermarkt, want op het begin werd je daar weggestuurd. Maar dat deed je bij nog een paar supermarkten.

Dan had je toch wel weer 30 guld of zo op een dag. Dat was wel leuk.

Het was een klein beetje oplichting bijna. Zeker, zeker. Omdat het een gulden was konden mensen er ergens nog wel om lachen dat ze gefopt waren. Dus het zat een beetje tussen oplichting en kattekwaad. En een klein beetje ondernemen op een slinkse manier. Die creativiteit en dat zijn van een rebel. Dat zit waarschijnlijk wel echt in jou. Met name op die jonge leeftijd.

later denk ik helemaal bij jou teruggekomen, hoe kan je niet voor niets aankloten. Die fase tussenin, ben je altijd een rebel geweest of ben je ook tussendoor toch een beetje onderdeel geworden van een maatschappij waarin jouw eigenzelf een beetje verdwenen? Nee, dat laatste. Ik ben op een gegeven moment heel erg gaan conformeren. Dus ik heb best wel een bewogen jeugd achter de rug met verschillende basisscholen, uiteindelijk op het speciaal onderwijs terechtgekomen. Niet echt mijn plek kunnen vinden in het onderwijs.

Vanuit daar wel weer op het reguliere onderwijs terecht gekomen, een aanvoer gedaan, CIO's opleiding, sportopleiding. En vanuit daar eigenlijk wat serieuzer geworden. Dus toen dacht ik, hé, ik moet gaan studeren. Ik had de smaak te pakken, ik ging mijn stuurskunde doen, ik haalde mijn propedeuze. Toen ging ik door naar de universiteit gelijk eigenlijk al. Dus toen heb ik daar mijn bachelor gehaald en toen mijn master uiteindelijk nog in Utrecht, bestuurs - en organisatiewetenschap. En toen dacht ik, ik zit er helemaal in.

Ondertussen was het natuurlijk zeker nog wel aan het aankloten, maar het werd wel minder. Ik koos toen niet voor het ondernemen, ik had wel wat bedrijfjes tijdens mijn studententijd, maar toen ging ik bij KPMG werken, dus echt in loondienst, in die T. Echt corporate ook? Echt corporate, en dat was toen ook een goede branche op dat moment.

Daar kwam eigenlijk het presteren steeds meer naar voren. Dat had ik eigenlijk al een beetje opgebouwd tijdens mijn studie. Dus dat aankloten, dat verdween wat meer naar de achtergrond. En vanuit KPMG, dat was eigenlijk ook wel weer aankloten, besloot ik om mijn eigen bedrijf te starten samen met mijn compagnon in de vitaliteit en well -being hoek. Dus we leverden vitaliteitsprogramma's.

En aan het begin was dat aankloten, want dat geldt dan vaak voor veel ondernemers, maar we hadden ook best wel snel succes en dan krijg je grotere klanten en dan krijg je met financiën te maken, met contracten, met privacy, met IT, dus ja dan verdwijnt het aankloten ook vrij snel naar de achtergrond. Het was mijn rol ook om alles in goede banen te leiden. Dus ja, toen zat ik eigenlijk binnen enkele jaren in een gigantische prestatiesmodus.

Ik dacht, hey, past dit wel bij mij? Ik kreeg vervolgens een burn -out. Ik raakte echt een paar maanden helemaal...

Ik kon gewoon echt een paar maanden niet werken. Ik stond stijf van de angst en allerlei paniekklachten. Daar herstelde ik weer goed van. Het bedrijf ging daarna eigenlijk ook beter. We hadden eigenlijk allemaal steeds meer focus. De juiste keuze maakte. Eigenlijk hebben we die jaren daarna, tenminste voor mij, de beste jaren gehad. Dus ook wel weer door slimme keuzes te maken.

Ik kwam ook wel tot de conclusie, op een gegeven moment, is dit het nog wel? Het bleef wel heel erg plasteren. Veel te weinig aankloten. Daar schreef ik dus ook vervolgens mijn boek over. Omdat het voor mij eigenlijk zelf ook een zoektocht was. Omdat ik dacht, waarom ben ik dit nou gaan doen? Beleef ik er nog plezier aan? Kan ik nog een beetje spelen? Dat verdween gewoon steeds meer naar de achtergrond. Toen ging ik ook andere ondernemers interviewen.

En toen kwam het tot de conclusie dat heel veel ondernemers op enig moment tegen dit soort dingen aan zijn gelopen. Met de passie zeg maar de business starten mag vervoeren, dan is het ook om de randzaken, wat je zegt, IT, de contracten, de deals en wat is er met de baan? Ja, wat ga je dan doen zeg maar? Ik heb zelf dat gewoon gemist. Ik heb gewoon zelf niet gekeken, waar ben ik nou goed in, waar word ik blij van? Ik ben gewoon maar gaan doen wat geld opleverde. Ik kan mijn best, weet je, ik kan...

van veel op beetje dus dan kan je best wel wat compenseren. Maar op de langertermijn pleeg je daarmee roofbouwen. En daarnaast was het niet zeker alleen meer werk. Daaromheen was ik ook nog op alle vlakken aan het presteren met marathons lopen, triathlons, fitness, uitgaan, alles zeg maar. Dus ik wilde van alles wat meekrijgen. En hard werken maar ook flik genieten. En hard werken, ja echt. Work hard, play hard zeg maar. Als ik dat hoorde kan ik gewoon...

Toen vond ik dat heel erg leuk, dat credo, maar dat is in mijn ogen al lang achterhaald. Ik zou zeggen, zorg ook dat je een beetje rust hebt voor jezelf. Werk gewoon lekker hard en sport hard, maar zorg ook echt alsjeblieft voor een beetje rust in je leven. Dat had ik gewoon niet.

En als we dan even kijken, want je bent natuurlijk niet voor niets toch in de vitaliteitsprogramma's gerold en je bent zelf sportliefhebber, sportfanaat. Ergens is er toch een bepaalde passie wat je aan andere mensen bij overbrengen. Zeker. Voor iedereen die nu denkt, hoe kan dat nou? Je zit zelf nu de hoek, hoe kan je het dan toch zo ver laten komen dat je in een burn -out belandt? Nou het is toch denk ik vaak een geval bij de lotegieter elektro kraan.

En een dokter kan ook ziek worden. Ik denk vaak dat je... Ja, in je hoofd kun je het wel bedenken, maar dan moet je het ook nog uitvoeren. Dan moet je gedrag er vervolgens ook nog naar zijn. En daar zit een hele stap tussen. Dus ik dacht inderdaad ook heel veel te weten. Ik dacht, nou als ik dit en dit en dit doe, dan ben ik een soort supermens. Weet je dan? Overkomt mij niks. Ja, het is natuurlijk echt een fabeltje. Dus ja, ik ging zelf ook gewoon... Ik dacht dat ik het wiel had uitgevonden, inderdaad, in theorie. Maar in de praktijk bleek dat heel anders te werken.

Stelde je ook zeg maar het moment van rust pakken vaak uit? Dat je denkt, nou dan komt het moment dat ik bij komt komen? Ja, dat was ook gewoon geen rust. Dat kende ik niet. Dat heeft me jarig gekost om dat te kunnen doen. Maar voor mij, ik zat niet echt op de bank. Ik was altijd wel met iets bezig. Of ik was weer aan het sporten. Of ik was weer ging uit eten. Ik was altijd wel wat aan het doen. Terwijl ik zelf iemand ben die gewoon echt wel, en ik denk ieder mens, een behoefte heeft aan rust.

Je gaat ook gewend natuurlijk aan die manier van leven. Je bent er altijd bij dus je wordt altijd bevraagd om mee te gaan. Het heel mijn grootste valkuil is ook nog steeds om daar wel weer in te zitten. Alleen wat ik nu heb is dat na een week of twee weken denk ik, oh ja, ik moet het wel weer even anders doen. Dus je gooit dat veel sneller om. Maar dat heeft wel jarig gekost. Want zo 'n burn -out geeft een schok -effect waardoor je dingen anders moet doen. Dat is helemaal niet leuk want je wil gewoon leven zoals je eerst leefde. Ga je het anders doen, voel je het super onwennend, voel je niet meer jezelf. En later pas je dat pas echt.

op een soort meer genuanceerde balans manier toe. Zodat het ook nog past bij wie je bent. Want ik ben van nature ook wel echt die manier van presteren, houden en gas geven. Alleen mijn... Falco is daarin door te slaan. Mijn Falco is om daarin door te slaan. Dus daar tegenover staat mij dat aankloten.

Jij noemt mij mister aankloten, of de... Koning aankloten. Voor mij is aankloten juist ook wel een ding. Dus ik heb het boek ook geschreven voor mensen die eigenlijk gewoon van nature gewoon toppresteren zijn, die heel veel van zichzelf vragen, die af en toe wel wat meer mogen aankloten. Dus ik krijg soms ook wel eens de vraag, hoe kun je dat niet alleen maar aankloten? Nee, dat klopt. Het is 80 % presteren, 20 % aankloten.

Als je kind bent kan je de hele haar kloten. Trouwens ook steeds minder, maar dan zou ik dat vooral stimuleren. Naarmate je wat ouder wordt worden er zeker dingen van je verwacht, dus kun je niet alleen maar aankloten. Nee, en je gaat ook meer risico's zien, die worden je ook verteld en soms zijn ze waar, soms zijn ze misschien niet waar. Als we het echt over aankloten hebben, ik heb het zelf vaak over...

genieten van de reis en niet alleen van de bestemming of genieten van het proces en niet alleen van de uitkomst. Ik denk dat aankloten ook is hè. Spelenderwijs bezig zijn met je business. Waar staat aankloten echt voor jou? Nou, het is eigenlijk geen ander hoort voor spelen. Ik denk dat je daar het beste mee samenvat. Ik heb een aantal aanklootregels. Dat je om kunt gaan met falen, dat je jezelf kwetsbaar op durft te stellen, vervelen. Dat komt er allemaal in terug.

en jezelf niet te serieus nemen. Ik denk dat als je heel erg met presteren bezig bent, dat je op een gegeven moment te veel je identiteit eraan gaat ontlenen. Terwijl, ja, neem het allemaal niet zo serieus. Sommige dingen zijn ook, ja, die komen ook gewoon per toeval op je pad, hè. Soms is succes ook maar een gevolg van een aantal dingen die je toevallig goed hebt gedaan. Ja. Ja, en falen de andere kant op net zo goed weer. Alleen wij denken gewoon van als we succes hebben, dan...

gaan we ons zelf heel erg op de borst slaan. Ik merk ook als sommige ondernemers die ik begeleid. Die zeggen, ik werk 80 uur in de week en die willen heel erg dat ik ze dan credits ga geven. Toen dacht ik, ja, ik kan ook 30 uur werken en heel gelukkig zijn. Maakt mij niet uit, hè. 80 uur is ook prima als je 80 uur wil werken. Maar het is ook niet zo dat je...

Daarmee kun je zeggen, oh kijk zo goed ik ben. Het is een input, maar wat de output is, gelukt denk ik voor iedereen. Klopt. En ik vind het het mooist als het helemaal in balans is. Ik heb heel veel ondernemers, ook top ondernemers geïnterviewd. Die zijn allemaal ergens door schade en schande wijzig geworden. Dus ze zijn allemaal een keer zelf ook tegen de lamp aangelopen. Maar het leuke was dat het allemaal voorvectors waren van de Arnkloten. Want ze zeiden, ja als we terugkijken op wat er allemaal is gebeurd.

ondernemerscarrière, die hadden meerdere bedrijven verkocht, waren toch heel veel dingen echt ontstaan. En het gevolg van de aankloten. Ja. En vind ik wel mooi als je daar dan voor durft staan. Dat je niet zegt van, ik heb het opgebouwd, ik heb hard gewerkt en het is ook waar. Ja, precies. Het is natuurlijk niet zo 'n zwaard hit. Het is ook waarheid inderdaad. Maar soms lijkt dat wel de enige waarheid. En dat vind ik, ja, dat vind ik dan jammer. Want er zit veel meer aan, zeg maar. Dus laat dat ook aan jonge ondernemers zien.

Dat vind ik wat eerlijker. Je kan juist natuurlijk door te spelen soms op iets creatiefs komen en je kan soms ben je 30 uur lang proberen je een idee te bedenken en dat ligt je niet. Nee, ineens die spark komt er tot je. Precies. Nee, en de randvoorwaarden daar omheen moeten ook allemaal kloppen. Ik bedoel, wij groeien hier op in een land waar heel veel mogelijk is. Nou, het is al bepaald waar je wieg staat. Dus succes is niet in alles altijd een keuze.

Dus inderdaad, er moeten eerst een aantal voorwaarden ploppen en dan moet je zelf ook nog de mogelijkheden hebben om daar iets van te maken. Soms in mijn ogen wordt het heel vaak, en daar is Aankloot ook een beetje tegen gast tegenwoordig, te veel. Dat ego wordt weer bedacht van kijk eens wat ik allemaal heb gedaan en bereikt. Een beetje ego is niet verkeerd. Je mag ook trots zijn op wat je hier neerzet. Tuurlijk, het ik zelf ook.

De balans er vind ik altijd mooi. De balans erin. Zie jij dan ook bij veel ondernemers dat zij een groot gedeelte van hun identiteit koppelen aan hun rol als ondernemer, maar niet voor zichzelf als mens? Tuurlijk. Ja, dat doe ik zelf ook ten delen. Dus ik denk dat omdat je er 24 -7 mee bezig bent, dat je dat heel snel doet. Je leeft het natuurlijk in een onderneming. Of je nou een snoepkraan hebt.

Je hebt een IT bedrijf, met een onderneming ben je altijd bezig in je hoofd. Je hebt nooit vakantie wat dat betreft. Dat is het mooie, maar ook de schaduwkant van het ondernemen tegelijkertijd. Volgens mij gaan heel veel ondernemers hun identiteit eraan ontleden. Tuurlijk.

Het is ook wel grappig, toen ik mijn bedrijf verkocht, dan ben je ineens niks meer. Het is een goede ervaring, want dan kom je er ineens achter dat niemand je meer belt ineens. Toen dacht ik, oh ja, ze hadden mij helemaal niet nodig omdat ze mij zo leuk vonden, maar omdat ik een goed bedrijf had. Goede dienst had. Ja, dat is wel grappig, zowel leveranciers als klanten. En natuurlijk hou je met sommigen wel weer een goede band over, dus niet dat je ineens je netwerk wegvindt.

Maar het wordt wel minder intens. Ja. Meet je dan ook door die burn -out dat je dan ben gereltiveren van, ik ben ook partner, ik ben ook vader, ik ben ook Frans van leeuwen gewoon natuurlijk. Ja. Nee, zo 'n burn -out of wat dan ook, of iets wat je meemaakt in je leven, dat is een enorm moment voor reflectie. Dus je gaat dingen relativeren. Ja. Dus ergens is dat goed en aan de andere zijde zou je ook kunnen zeggen, ja je...

Je gaat veel meer dingen afwegen, maar het heeft mij veel meer gebracht, zoals mensen als ondernemer en alles er omheen. Ik had het niet willen missen. Nee.

Dus je moet ook eigenlijk toch dat diep bedalf voor je staat maar bij in het boek hebben je dat geschreven? Ik heb dat ook in mijn boek gegeven, Gammel. Veel mensen durven niet bij hun eigen gedachten te zijn. Ze geven in zichzelf liever een pijnvolle schok dan bij die gedachten te komen. Maar eigenlijk zeg je, je moet daar juist komen om weer verder te gaan. Klopt. Tuurlijk, dat is het aller moeilijkste. We zijn natuurlijk heel snel gewend op te vluchten. Of ik ook. Ik doe dagelijks ook nog een heel veel dingen.

Maar als je echt een keer een verandering wil, dan is het vooral even stil gaan zitten en niet te veel willen. En dat was in zo 'n burn -out, is dat ten diepste, want dan kun je helemaal niks. Dan word je super erg geconfronteerd met je eigen gedachten en wie je bent.

Superkut, maar mega leerzaam. Om daarna weer vooruit te komen. Ja, maar ik denk dat heel veel mensen dat hebben. Ik bedoel, mijn vader is anderhalf jaar geleden overleden. Dat is ook weer zo 'n moment. Dat je dingen relativeert, of verlies van mensen om je heen, of geboortes van kinderen, of... Iedereen is dat anders. Het zijn allerlei gebeurtenissen in je leven die weer ergens een schokeffect teweeg kunnen brengen. Ja, en dan zou ik vooral zeggen tegen al die mensen, ervaar dat het gewoon is. Ja.

in plaats van er voor weg te lopen. En zou er, want dat horen we natuurlijk vaak in het leven, gewoon echt van de grote momenten in het leven dat mensen opeens zijn relativeren? Ja.

Zijn er ook manieren hoe je toch dat moment eigenlijk al kan hebben voordat je eigenlijk je burn -out hebt of voordat zoiets ergens moet gebeuren? Het is natuurlijk lastig hè, want als de pijn het grootste is dan word je echt gedwongen. Maar het liefst ga je natuurlijk jezelf stap voor stap daarin ontwikkelen. Er is maar één ding dat is toch rust. Maar ja, als je de hele dag aanstaat dan is het heel lastig om in rust te komen. Maar ja, eigenlijk is...

Wat je vooral moet doen met stressklachten is vooral niks doen. Maar ja, dat is het allermoeilijkste. En ik ging mijn stressklachten met andere stressvolle dingen opvullen om te vluchten in sport. In leuke afspraken bezig zijn. In leuke afspraken bezig zijn. Zo 'n leuk mogelijk leven hebben. Ja, en dan vlucht je eigenlijk gewoon letterlijk. Terwijl als je gewoon is blijft zitten en je ervaart wat die stress doet en wat het je... Ja, dat is allemaal...

als je daar niet mee bezig bent, je denkt ja fuck, wat moet ik daar nou mee? Maar gewoon eens gewoon ervaren wat dat doet. We zijn best wel ver verwijdigd geraakt van ons lichaam. Van ongemak, spanning, we voelen het niet eens meer. Ja, we compenseren het zeg maar op een andere...

We hadden het in de vorige aflevering met Erik over, ik heb zelf bijvoorbeeld een ergonomische muis. Eigenlijk is dat product bestaat om mij weer achter je laptop te houden, maar dat is natuurlijk omdat we weten dat het niet natuurlijk is. Ja, dat geldt inderdaad überhaupt voor zitten. Dan vinden we het gek dat we op een gegeven moment rugklachten hebben als je uren zit. Dat is natuurlijk niet goed voor je. Dus ik dwing het mezelf soms ook. Dan denk ik, ja Frans, ga maar gewoon weer met je oortjes in lopen buiten.

Maar ga maar niet achter je bureau zitten, want voor je het weet zit je weer acht, negen uur achter een bureau. Ik ook, hè? Ja. Het is toch... Ja. We gaan alleen maar minder bewegen als je het alleen nog daarover hebt. Dus we blijven maar met ons kop bezig en constant die hersencapaciteit overbelast eigenlijk. Ja.

Je zegt in principe door rust te nemen kan je langzamerhand wel weer beter gaan luisteren naar je lichaam. Ben je voor jezelf duidelijk gaan maken van wat zijn bepaalde symptomen als je merkt van hey dan ben ik te veel aan het doen. Of dan heb ik eigenlijk ruimte om wat te doen. Heb je meer herkenning gekregen daarin? Ja het is natuurlijk wel vallen en opstaan en dat is een proces van jaren. Ik ben nu zes jaar verder volgens mij.

Toen aan het begin ben ik bij een psycholoog geweest, dat is heel erg cognitief, dus dan ben je wel in je kop bezig, waar kom je vandaan, dat soort dingen. En ik heb daarna ook vanuit eigen interesse allerlei dingen gedaan. Ik ben een haptonoom geweest, personal trainer die heel erg gericht is op lichaamswerk, ademhaling, ijsbalen, dat vind ik super interessant allemaal. Maar ik zelf het meeste aan heb gehad is dat lichaamswerk.

En wat voor manier in lichaamswerk? Ik ben lichamelijk ingesteld. Ik ben iemand die heel erg veel van sport houdt. Maar als je gewoon meer voelt in je lichaam wat dingen doen. Dat was voor mij eigenlijk gewoon tastbaarder. In plaats van alleen maar praten. Je actief bezig zijn ook? Ja, ik vind dat actieven bezig zijn. En dan niet per se heel actief. Maar ook vanuit een bepaalde rust en autonomie. Je doet alleen maar een lichaamsaanraking en die gaat een beetje met je praten.

Maar daardoor voel je eigenlijk weer je eigen lichaam. Dat klinkt een beetje vaag, maar daardoor voel je dus, oh ja, ik heb hoofdpijn. Oh, ik heb... Je hebt stintelingen in mijn onderarm. Ja, ik heb stramme schouders. Dus voor mij was dat veel tastbaarder. Dan denk ik, oh ja, als ik dat heb, moet ik even gas terug nemen. Dan moet ik gewoon maar even rust inbouwen. Dus dat heeft mij veel meer geholpen uiteindelijk. Dan natuurlijk de basis is, als je echt in de shit zit, moet je met een goede professional gaan praten op dat moment. Dat zal een psycholoog zijn of wie dan ook.

En daar leer je wat meer over je eigen gedachten, hoe je daarmee om kunt gaan, waar je niet vandaan komt, dat soort dingen. Maar dan vervolgens heb ik het meest gehad en dat is toch aan het lichamelijk bezig zijn.

Dat is heel erg onderschat in de westerse samenleving. We zijn daarin met therapie heel erg met ons hoofd bezig. Je hoeft je niet heel rationeel proberen problemen op te lossen. In mijn boeken heb ik ook een beetje die ijsbaden vervloekt. Dat wordt dan ook weer een prestatie ding dat iedereen iedere dag in een ijsbad zit. Ik was de laatste maanden weer mee bezig geweest. In combinatie met ademhaling, omdat ik dat leuk vond. Dat heeft mij ook weer super veel gebracht.

Ja dat is natuurlijk ook, en het zij zijn we ook in Nederland er wel vaak, weet je, creedjes op of, en slaan we weer door, sommige mensen slaan erin door. Je hebt twee uitersten. Maar dat er toevoegde waarde zit in het feit van iets doen waar je überhaupt geen zin in hebt, is ook wel eens goed voor je. Klopt. Maar het moet niet de toevlucht worden van jouw problemen. Nee, nee, maar ik denk wel, ik ben wel steeds...

Al die dingen met paarden knuffelen en weet ik wat allemaal. Ik denk toch, of paarden, ik weet niet hoe je het precies noemt. Koorlaats gijten yoga. Weet je wat het is? Toch ergens denk ik, ja, geloof ik er eigenlijk wel in. Ik heb het nog nooit gedaan hoor. Maar ja, dat fysiek bezig zijn. Ja, echt je lichaam leren kennen, zeg maar, is dat iets wat we heel snel kwijt zijn geraakt in deze tijd. Als je mij nou vraagt van, wat moet je doen? Ja, leer.

gewoon weer even te voelen weet je wel. Het komt ook zo met jezelf. Ja, en dat kan voor de andere ook boksen zijn. Ik bedoel dat is voor iedereen anders. Voor de andere hardlopen, wat ook super meditatief is. Maar dat, ja, ik denk dat ook rust zit hem ook wel in dat soort dingen ervaren.

Maar soms ook gewoon zitten en voor je uitstaren en je telefoon uitzetten. Gewoon zo simpel kan het zijn. Ja, gewoon experimenteren ook wat van jou werd qua sport. Maar vooral die restmomenten inbouwen van niet continu die notificaties, die afleiding. Klopt. Ja, ik organiseer met mijn nieuwe bedrijf begeleid ik ondernemers met hun bedrijf om gezond te groeien. Ik zeg dat met winst in euro's, dus ik geloof zeker in geld. Maar ook in plezier. Maar af en toe organiseren we daar ook een dag.

Op die dag doen we allerlei verschillende activiteiten. Maar de belangrijkste is dat ze hun telefoon inleven. En we zijn in het bos. Je wilt niet weten wat voor effect dat heeft. Die telefoon uit is 80 % van het effect van de dag. En ze krijgen een noodnummer, dat is mijn nummer, voor familie en vrienden. Maar dat is gewoon goud. Zet je telefoon eens een dag uit. Begin eens met een half uur, want dat wordt al ongemakkelijk.

Voor sommige mensen laatst wel, ja ik heb Danny te gast gehad in het eerste seizoen. Die heeft een jaar lang geen social media én WhatsApp gebruikt. Ja, wat hij zei, in wat voor wereld hij terecht kwam aan mij zei. Het is ongekend en ook veel onder natuur. Bizar hè? Ja, het is, het begint inderdaad met het half uurtje, maar ik probeer dat toch ook te rekken naar wat meer. Ja, ik heb het nu met nieuws, doe ik al anderhalf jaar niet. Behalve financieel nieuws dan. Maar ook als er iets over oorlog gaat, dus...

gaat het gelijk weg. Maar dat heeft ook zo veel rust gebracht. Echt niet normaal. En ik heb ook het idee dat ik helemaal niet overal mening over hoef te hebben de hele tijd. Behalve over de dingen waar ik denk verstand van te hebben. Dat vind ik dan wel fijn. Dit soort dingen. Dan kan ik een beetje vertellen hoe ik tegenaan kijk. Waarom denk je dat het komt dat we in Nederland zo graag overal mening over geven?

Denk echt wel iets specifiek voor ons als een landszijnde. Ja, ik zou niet... We zijn überhaupt een slim volk, denk ik. Ontwikkeld media die een grote rol spelen daarin. Er wordt je volgens mij gewoon een hele hele mening uitgelokt om ergens iets van te vinden.

Dus dat is deels denk ik wel een hele grote taak in de media wat daar terecht komt. Als je die krant, die kop wel al leest, dan moet je er iets van vinden. Het is ook om, ja, je triggert je basale emoties van haat, jaloesie. Ja, en het is zoveel tegenwoordig, weet je, je krijgt zoveel nieuws, dat het ook, het is niet meer te volgen gewoon.

Ik weet nog dat mijn vader vroeger die las ook heel veel, die las de krant en het journaal. Maar ja, daar was natuurlijk maar een werkdeel aanwezig. Dus daar kon hij zijn mening over hebben. Maar nu gaat het over echt van alles en nog wat. Ik ben blij dat ik het niet allemaal mee krijg. Dus ja, je moet ergens denk ik wel keuzes maken. Of het nou in social media is, nieuws, wat dan ook. Ja, ik denk dat je ergens wel een... Jezelf...

bepaalde grenzen moet gaan stellen voor jezelf om te overleven in deze wereld. Ja, en je kijkt ook misschien heel angstig naar... Nee, volgens mij reist je zelf ook wel eens de wereld rond. En wat mij altijd omvalt, als jij waar je ook de wereld bent... Hoe veilig het is, hè? Hoe veilig het is, hoe veel mensen het beste met je voor hebben, met alle angsten waar je van tevoren voor gewaarschuwd wordt. Omarm gewoon de wereld. Ja, ik heb dat ook met het gezin vorige jaar ook gereisd, ook op Bali en zo. Bali heeft natuurlijk ook...

welvaartsplekken, maar het is ook superarm op sommige stukken. En lieten onze kinderen gewoon in een vondere hut zitten met locals. Ja, dat ging prima. Onze jongste was er net nog niet eens een jaar en dat ging allemaal niks aan de hand. Dus je denkt, oh ja, ja, gewoon allemaal mensen weet je wel. En zo gaven de jongsten het rijst. Nou, dat ging ook allemaal goed. Geen fles of wat dan ook.

Ik weet niet, je kan het zo, sommige mensen zeggen dat doe je toch niet met twee kleine kinderen helemaal het vliegtuig in. Ja, het ging eigenlijk allemaal goed. En die maken natuurlijk vrienden, want die zijn aan het spelen, die maken verbinding. Ja, maar natuurlijk zelf kan ik ook wel eens daarover nagedenken. Dan denk je ook, wow wat spannend. Maar ja, dat gaat dus gewoon allemaal maar. Dus we worden heel erg denk ik wel in heel veel dingen belemmerd of tegengehouden.

Angst, ik denk wel dat we geleefd worden of geleid worden heel veel door angst. Op allerlei fonden, dat zit hem ook op social media natuurlijk. Dat zit hem niet alleen in de gewone media. Nuance verkoopt niet hè? Nuance verkoopt niet, nee. Frans, wij gaan even een leuk element spelen, dat is Money Wheel. Ja. We gaan hem even spinnen, gaan we even kijken waar we nog even een diepdijf op gaan. Ja.

Het is geworden happiness set point. De theorie die leert ons dat je met dood moet omgaan, echt scheiding. Maar zelfs mensen die hun arm of hun been verliezen, dat zijn na een x periode van tijd, varieert natuurlijk, er zijn altijd uitzonderingen. Maar dat over de algehele linie de meeste mensen weer even gelukkig kunnen worden als van voor het incident. En kan jij toch uitleggen aan iedereen die denkt vooraf, waarom moet ik door die down heen?

Dus de down is toch vaak een les voor iedereen die de rain is te gaan? Maar voor veel mensen die er niet doorheen zijn te gaan is het toch lastig om te beseffen? Ja, uiteindelijk maakt dat je veel meer als mens. Dus je komt jezelf tegen, het relatieveert.

Je hebt die dingen gewoon nodig. Je ziet toch ook mensen die echt ergens een bepaald succes hebben gehad, hebben toch vaak ook heel veel dingen op hun pad gekregen waar ze op een mooie manier uiteindelijk uit zijn gekomen. Dat betekent niet dat ze helemaal nooit, dat je niet in die shit mag zitten. Want ik bedoel, er zijn natuurlijk ook wel momenten dat je, ja, als je zelf ziek wordt of mensen om je heen of wat dan ook, dat dat op dat moment ook heel heftig is. Maar uiteindelijk denk ik dat dat je in heel veel gevallen sterker maakt.

Ja, dat is gewoon een cliché. Het is ook heel lastig, maar op dat moment, want je mag je natuurlijk soms ook echt wel even slachtoffer voelen van dingen. Alleen dan moet je niet te langer in blijven hangen. Maar als ik kijk naar de mensen die ik begeleid of ondernemers die ik heb geïnterviewd in mijn boek, de mooiste verhalen en de meeste kracht hebben ze vaak gehaald uit dingen die niet zo leuk waren.

Dat is het meest van geleerd. Kijk, succes is heel makkelijk. Als je alleen maar succes hebt... Feestje vieren dan... Ja, dan... Ik had op een gegeven moment ook eigenlijk best wel alleen maar succes. Ik was achteraf blij dat ik een burn -out had. Ik dacht, waarom moet dat succes niet toe? Het voelde helemaal niet goed voor mij. Ik dacht, het gaat zo makkelijk. Ja, dat klinkt ook gek, hè? Ja, dat klinkt ook gek, zeker. Ik voelde me daar heel ongemakkelijk bij.

Ik heb dat denk ik zelf ook van nature soms nodig om even ergens een beetje tegen de lamp aan te lopen en daardoor weer te kunnen relativeren. Is dat dat hele tijd succes? Geeft dat ook het gevoel dat je dan geen voldoening kan krijgen? Omdat het altijd nog beter kan? Ja, en het maakt dingen ook een soort van... Er zit dan op een gegeven moment minder uitdaging in, hè? Want ja, waar zit dan je uitdaging in? En dat zit in voor mij in meer dingen dan alleen dat succes in een bedrijf. Dat zit in voor...

Dat zit hem in de breedste zin, zeg maar. Dat had ik op een gegeven moment. Je denkt, ik heb dit trucje even toegepast. Nou, was dit het? En dan gaan we dit jaar weer dezelfde omzet doen, of 20 % meer. Er zit niet echt iets in dat je denkt, er is dan weer veel in te halen. Ik denk dat heel veel ondernemers dat wel hebben. Zie jij in, zeg maar, één kwaliteit in ondernemers die gelijk in gezonde groei hebben, die zij allemaal delen met elkaar?

Hij heeft wel heel veel verschillende typen ondernemers denk ik.

Maar niet meer hoe zij omgaan met tegenslagen of hoe zij dat weten weer om te zetten in. Nou, dat is echt weer ook per ondernemer heel erg verschillend, maar ik denk wel dat, als je echt kijkt naar wat ik altijd leuk vind, ik vind het altijd leuk hoe je, nou, gewoon iemand die echt succes heeft, of dat nou een artiest is of wat dan ook, ik vind het altijd interessant wat zit er dan achter. Er zit toch vaak een heel patroon van falen en verdonde zit er allemaal achter. Dus, ja.

Volgens mij is dat onlosmakelijk verbonden met succes, dat je keihard kunt falen op allerlei fronten. En dat is niet altijd leuk. En ik zeg niet dat je dat allemaal moet nastreven. Maar ik geloof wel dat dat voor heel veel, ook voor topsporters, dat dat natuurlijk ook zo geldt.

Als je een zware blessure hebt, dat ziet ook niemand. Maar dan ben je ook totaal niet meer in de picture. Ja, mensen zien eigenlijk überhaupt op topsporten niet de verdreddingsveld, maar alleen op het veld zelf. Ja, en ik denk dat ook als topsporter houd je daar uiteindelijk ook heel veel uit. Alleen niemand ziet dat, zeg maar, aan de buitenkant. En sommigen komen daar ook niet. Iedereen komt daar goed vanaf. Ik denk wel dat het je veel meer uiteindelijk brengt.

We stoppen dat falen ook weer heel graag weg. En of lopen we er heel hard voor weg. Willen we het niet aangaan? Terwijl de grootste lessen zitten in dat falen. En om een eerste stap daarin te zetten, heb jij, ik weet dat jij natuurlijk een hele visie over aankloten hebt. Je hebt ook een aantal participatives. Hoe kan iedereen die vandaag luistert denken van nou, na deze podcast ga ik even lekker beginnen met een stukje aankloten of dat? Nou ja, als je het hebt over dat falen denk ik, want als je die koppeling maakt, zou ik zeggen wees niet hard voor je zo.

Ik ben ook iemand die van nature vrij hard kan zijn voor zichzelf. Dat heb ik wel geleerd om naar iets milder naar te kijken. Maar ja, dan mag je ook wat makkelijker op je bek gaan. Dan hoef je niet op alle fronten goed te zijn. Of ja, dan hoef je niet alle ballen in de lucht te houden. Je kan niet altijd alles goed doen. Dus ik denk minder gewoon met zelfcompassie en zelfliefde.

Gewoon een beetje naar jezelf kijken dat dat al helpt. Dat je niet zo jezelf hard afstraft voor dingen die niet goed gaan. Alles als een fout zien. Ja, problemen die je tegenkomt. Dat is wel mijn grootste les geweest en nog steeds een uitdaging. Ja, heb je eigenlijk elke ochtend in de spiegel zeggen van, hé een beetje capacie? Ja, gewoon wel. Ik ben harder voor mezelf dan voor een ander.

Anders een vriend tegen mij zegt, ik loop tegen dit en dit aan, dan zeg ik wees niet zo hard voor jezelf. Voor jezelf is het gewoon lastiger. Maar het is wel waar het mee begint. Het lukt mij steeds eerder. Ik denk, naarmate je ouder wordt, krijg je gelukkig ook een aantal dingen die wat makkelijker worden. Toen ik jonger, als je mij tien jaar geleden hier had gehad, was het nog veel harder geweest. Dus dat neemt gelukkig iets af. Ik heb ook twee dochters gekregen, dus dat maakt je ook weer wat zachter.

Dus ook dat soort dingen ontwikkel je ook weer in. En tegelijkertijd he, je wordt ouder, maar je bent ook weer wat meer gaan aankloten, dus je bent ook weer jonger aan het worden. Voor iedereen die ook denkt, ik kan ook wel een dosis aankloten gebruiken in alle facetten van mijn leven. Hoe kan iemand weer gaan spelen? Gewoon beginnen met kleine dingen, weet je wel. Zorg dat je gewoon ruimte hebt, denk ik, dat dat het belangrijkste is voor spelen. Dat je niet bezig bent met een prestatie.

altijd met een hobby bezig bent bijvoorbeeld om bijvoorbeeld te geven die je ergens weer aan bij moet dragen. Dus fitnessen om een gezonder lichaam te krijgen, een sterpe lichaam is niet altijd wat nodig is. Je kan ook gewoon eens een keer een bal pakken met een paar vrienden naar buiten gaan en kijken wat er gebeurt. In plaats van dat je weer om half acht bij een les moet zijn en... Doe gewoon spontane dingen. En ik sport ook vijf, zes keer in de week. Dat kan mij ook wel als sportverslaaf.

Ik probeer met de kids af en toe naar buiten te gaan, een bal naar een voetbalveld te gaan en twee uur lang gek doen. Met de kids is dat makkelijk, maar ik zou ook zeggen, ben je 30 of 35, ga ook met een paar maten naar buiten en ga weer eens een keer een balletje trappen. Als je mij vraagt wat heb ik nou gedaan in die oude klootperiode, ook namelijk burn -out, dan heb je heel veel van dit soort dingen. Ja, mooi dat iedereen het ook altijd lukt als jullie ook nog als vrienden spreken.

Ik doe nog zoutvoetbal. De laatste paar jaar werd het wat minder gedaan, maar we hadden nog wel eens rond de 30 gewoon op een pleintje te vinden. Ze zijn toch allemaal leeg, want ze worden toch niet gebruikt. Ze worden niet gebruikt. Het is bizar, maar het is zo simpel en zo leuk. En we zijn heel erg gewend om dan weer iets speciaals te gaan doen met elkaar. Iets nieuws. Of we moeten dat, iets nieuws, of we moeten uit eten, of we gaan stappen. Nee, gewoon zo simpel is het vaak. En je weet ook vaak, als je één iets simpels hebt gedaan...

Ja, vaak ontstaan die dingen ook als je meer ruimte hebt, bijvoorbeeld als je op vakantie bent. Dan kan je soms gewoon zo simpel gelukkig zijn van iets heel kleins. Ja, ik denk dat dat dan gewoon essentieel is om aan te kloten. Maar dan begin met ruimte en rust in die zin. Dus rust zonder telefoon die je continu afleidt en ruimte in je agenda door niet... Ja, en allemaal doelmatig plannen. Niet alles altijd weer... Kijk, nu ik hier met jou zit is het voor mij ook weer een stok achter de deur. Dan denk ik, oh ja Frans.

Ik zou dit weekend ook maar weer eens iets meer aankloten. Want daar word je gelukkig van. Want ik ben zelf ook en ik denk dat het voor heel veel mensen geldt. Ja, we zijn al weer heel snel bezig met het ritme. En dan doen we dit en dan moeten we dit en dan moeten we dat. En dan wordt alles moeten. En dan heb je toch geen leuk leven meer. Als alles gepland is en je weet wat je gaat doen, dan is er ook geen verwachting meer dat iets anders gaat gebeuren. Nee, dus aankloten is openstaan voor nieuwe dingen vanuit een bepaalde rust. Daar ontstaat weer creativiteit uit.

Ja, mijn hele nieuwe bedrijf is helemaal ontstaan weer uit de aankloten, letterlijk. Maar dat heb ik later gebeuren. Dus dat boek is ontstaan. Toen merkte ik dat dat veel landen bij ondernemers. Toen dacht ik, kan ik die ondernemers niet helpen? Waar zit de pijn dan? Dat zit wel in het bedrijf, maar ook een beetje erbuiten. Want ze willen enerzijds groeien, maar anderzijds willen ze ook als persoon weer groeien. Toen dacht ik, wat leuk.

wat zal ik daar dan voor naam aan geven, ik ben de baas. Een beetje prikkelen, heel veel ondernemers beginnen als baas, maar op een gegeven moment worden ze geleefd door de baan van de dag, zijn ze niet helemaal meer de baas. Ze zijn eigenlijk de slaap geworden van hun eigen bedrijf. Ja, dus toen dacht ik, hee, geintje, kniphoog, ik ben de baas, ging de mens op aan, ging ik daar georganiseerd voor ondernemers, vandaar daar kwamen weer trajecten, want die ondernemers vroegen kan je me niet wat langer begeleiden. Nou, en zo ontstond weer een heel nieuw bedrijf, dus dat is letterlijk uit het aankloot.

ontstaan. Dus dat heb ik ook helemaal zo bewust laten gebeuren, omdat een aantal ondernemers die ik heb geïnterviewd voor dat boek, die zeiden ook Frans, gaat door met dat boek. Je weet niet wat er van komt uiteindelijk. Nou, zo geschieden. Uiteindelijk leef ik er nu weer van. Niet van het boek zelf, maar wel van de gevolgen van. Mooie les voor iedereen om inderdaad mooi te gaan aankloten en dat heeft jou veel gebracht. Je hebt creativiteit omarmd.

alles laten samenkomen en ook de verrassingen die er misschien uit gekomen is. Je had niet doelwust voor ogen, ik ga dit bedrijf bouwen. Nee, het is getomen door weer te spelen. Klopt. Ja, en ik ben daarvoor gewoon altijd op een hele andere manier aan het ondernemen geweest. Daar heb ik ook succes mee gehad, dus laat dat vooropstellen. Maar ik probeer in deze, dit gedeelte van mijn leven wel op een andere manier te ondernemen. Daar ben ik nu al mee bezig. En sommigen doen dat al van nature. Dat zijn van nature aankloters. Ik heb ook een aantal vrienden, dat zijn echt enorme aankloters.

Ja dat is schitterend. Ik zou ook zeggen probeer daar in je omgeving ook van te leren. Zoek een aantal aankloters om je heen. Als ik een mooie, heel fijn om je vandaag hier gehad heb. Ik heb ook voor alle luisteraars heel veel waardevolle aanklot tips. En als je nou zelf denkt, ik ben altijd bezig met presteren, altijd bezig met het kan beter. Vergeet niet te spelen. Je creativiteit omarmen. Noem het experimenteren, noem het aankloten, noem het spelen. Ga aan de gang en we zien jullie volgende week weer.

Alsjeblieft bedankt. Ja ook bedankt Remco, leuk.

Remco van Riet (37:18)
Inno -lation, een manier van leven waar experimenteren voor verrassingen zorgt. Wat is jou voor een experiment?