Innolation: Onderzoekers & Ontdekkers

Remco (00:00)
Een van de belangrijkste lessen is die gehoord, als je beter bent dan wil je eigenlijk duizenden dingen. En als je ziek bent dan wil je eigenlijk maar één ding en dat is beter worden.

Remco van Riet (00:13)
We houden allemaal van reizen en op vakantie gaan, maar genieten we van de reis van het leven. Ik ben Remco, innovator en wereldreiziger en dit jaar neem ik jullie mee op reis in een wereld van experimenteren, ja zeggen en doen. We bewandelen nieuwe paden.

We klimmen bergen, vinden rust aan het water en staan soms op de rand van de afond. Wees niet bang op te struikelen, dat hoort erbij. Ontmoet elke week een nieuwe gids die ons inspireert om wel de volgende stap te zetten. Samen doorbreken we vizieuze cirkels en bevrijden we onszelf van de automatische piloot. We ontdekken de essentie van innovation, een manier van leven waar vrijheid en productiviteit samen komen. Ga je mee op avontuur?

Remco (00:54)
Wat mogen we blij zijn dat Stefan vandaag naast me zit. Op 2 februari 2021 ligt hij als 34 -jarige op de grond na een hersenenfart. Bedenkenis en het doel van het leven kregen een hele andere lading en daarom brengt hij tegenwoordig met nog meer plezier beweging in het leven van een ander. Je nieuwe motto is ik voel me 98 % de oude die andere 2 % compenseer ik met dankbaarheid en nieuwe gewoontes. We hebben tegenwoordig nogal vaak over dankbaarheid en het Engels gratitude.

Zijn we dankbaar dat we in Nederland wonen? Dankbaar dat je een baan hebt? Dankbaar dat de zon schijnt? Vandaag helaas niet. Maar kan me voorstellen dat wat jou is overkomen, dat dankbaarheid een hele nieuwe betekenis heeft gekregen. Wat betekent dankbaarheid voor jou? Ja, dankjewel, dankjewel dat ik hier mag zijn. Wat betekent dankbaarheid voor mij? Ik denk dat ik er nooit zo heel erg over nadacht. Omdat alles wel ging zoals het ging. Maar nou, toch zoiets mee te maken.

besef je alweer dat alles niet zomaar gewoon is en dat je gewoon super veel geluk moet hebben. En voor die geluk die ik nu heb gehad, dat ik goed vanuit ben gekomen, daar ben ik dan weer heel dankbaar voor. Als we even terug gaan naar dat moment, volgens mij heb je altijd al een sportief leven. Hoe is het gekomen, hoe is het ontstaan, wat ben jij voor een rollercoaster? Dat is een vraag waar de antwoord nog steeds niet op gegreven is. Maak me ook nu verder niet uit.

Maar op dat moment was het 2 februari, dus ik had net bij January achter de rug. Dus ik had een maand lang niet gedronken. Ik zat wel goed in een gezonde leefstijl, bewegen, etc. Het was wel corona tijd, dus het was allemaal anders. Maar ja, daar gaat je in een rolkooster in. Wat je eerst allemaal normaal vindt, is in een keer niet normaal. Eerst wil je duizend dingen, en op dat moment wil je maar één ding, en dat is beter worden.

Dus eigenlijk alles gaat opeens om de gezondheid, om wat je allemaal voor lief nam werd opeens allemaal bijzonder. Ja, dat hebben we echt nooit vergeten. Iedereen die gewoon gezond is door duizend dingen. Iedereen die ziek is door maar één ding. En dat is beter worden. En daar draait alles dan om. Ja, want toen het moment gebeurde, waar was jij? Ik was op de voetbalclub. We hebben een fitnessruimte. En dat was corona tijd, dus daar was ik samen met mijn vrouw.

aandacht werk in de fitnessruimte want de bovenbuurman was aan het verbouwen. Dat gebeurde ook veel in coronatijd. Dus ik dacht dat is niet handig met al die koolstiek. Dus wij verhuisden naar de voetbalclub. En daar voelde ik mij gedurende dag steeds minder. Ik dacht nog even tussendoor dat het wel helpt als ze kunnen gaan sporten. Dus ik denk ik doe even een beetje bankdrukken. En toen kreeg ik al niet. Met de rechts kreeg ik die...

Die stang al niet meer goed omhoog. Toen dacht ik, ik zal wel verkeerd geslapen hebben of iets. Je denkt totaal niet iets daarover na. Een paar uur later was het dus wel echt iets ernstiger dan dat. Ja bizar. Dus je dacht eigenlijk van ik ga even lekker sporten om weer in de goede vloot te komen. Maar het tegenoverstelde gebeurde eigenlijk. Ja, ja. En er was niks met elkaar te maken. Maar het was blijkbaar al aan de gang.

En toen vond iemand jou? Ik had het geluk dat ik samen met mijn vrouw daar aan het werk was. En zoals je misschien weet, bij een herseninfarct zit een bloedpropje in je aardar vast. En bij mij is dat waarschijnlijk heel geleidelijk gegaan. Dat het al gedurende dag steeds minder werd. Op een gegeven moment had ik echt zoiets einde dag. Ik had nog een coma.

met een collega en met twee ambtenaren van de gemeente Rijsdijk. En toen na beelde mijn collega op van jongste, gaat het wel goed met je? Want je klinkt alsof je net naar de tang was geweest. Dus die hoorde al aan mijn stem dat ik aan het mompelwassen of dat mijn rechterkant al een beetje beïnvloed was. Dus ik zei nee jong Noortje, ik heb denk ik niet goed geslapen. Ik ga op tijd naar bed en dan komt het wel weer goed. Maar toen voelde ik me steeds rotter voelen en toen zei ik tegen mijn vrouw van hey, volgens mij gaat het toch niet helemaal lekker. En toen heb ik zij en mijn moeder gebeld.

Mijn moeder zit in de zorg en zei wel gewoon 1 en 2, laten we de ambulance gaan komen. En die stond er 10 minuten later bij me neus. Dus gelukkig was dat. Het pech natuurlijk, hoe het ook op jouw pad is gekomen, maar geluk dat je het eigenlijk aanviel te komen dat mensen om je heen ook actief reageerden van, let even op, het is misschien meer dan alleen slecht geslapen. Ja, de signalen waren blijkbaar wel zodat andere mensen dachten dat is niet helemaal normaal.

Gelukkig is daarna gehandeld. En mag ik blij zijn dat ik samen met mijn vrouw daar aan het werk was en niet alleen. Ja, exact. Want toen deed je meteen mee voor oma en tjika? Ja, zij zei dat ze het zouden doen, maar dat kan je niet zien. Maar toen hadden ze twee handen in de rol en die andere hand ging helemaal helemaal helemaal totaal geen controle over. Dus dat is voor hen gelijk een signaal. ja, pas op. Medicijnen, dit, alles met bloedstil, naar z 'n heuk, naar z 'n tjika's. Ja, heftig. Ja, en ik weet nog...

Ik weet nog heel goed dat ik in de ambulance lag. En ik dacht, ja, we mogen nu de road rijden. dat is ergens dat je dan wel... Dus ik was constant bij en ik... Ja, dat is één rechte weg eigenlijk naar het ziekenhuis. Ik dacht, ja, dat zou wel snel zijn, we mogen de road rijden. Bijzonder dat je dan toch zo... Ja, dat je daar dan toch wel over nadenkt. Ja. Tot het moment. En toen allerlei onderzoeken, ben je toen lang het ziekenhuis geweest? Ja, ik heb toen een week lang in het ziekenhuis gelegen op de Intense Verkeer.

En dan kom je boven naar beneden en word je door elkaar gehaald. Na een week bocht, dan gaat de reputatie in. En de reputatie, hoe lang heeft dat? Dat heeft in totaal twee maanden geduurd intern. Op een gegeven moment mag je een weekendje naar huis. Maar twee maanden daarin gedeeld. Hoe was dat voor jezelf als je zo actief altijd bent? Dat je dan opeens, wat je net al zei, je kan maar met één ding bezig zijn. Ja, op een gegeven moment had ik wel de knop omgezet in de zin van...

Je zit in het ziekenhuis en dan moet je een bepaald kwaliteit voldoen dat je het herstel zo daarna gaat dat je naar de revalidatie hebt gemacht. Toen ik dat had bereikt, toen was het bij mij een knop eigenlijk komen van oké, ik ben gewoon een voetballer die in Kruisendam blessure heeft opgelopen. Volgens mij was het net Memphis de Baai of Virtue van Dijk in de revalidatie. Dus zo had ik mijn mindset eigenlijk gezet, oké, ik ben gewoon een voetballer die terug moet komen en ik ga gewoon, ja, ik heb één focus en dat is gewoon herstellen.

Alles weer om... Je zei tegenwoordig 98 % de oude, maar je hebt wel echt het gevoel dat je er echt zo ver terugkomen bent in je herstel. Ja. Ja. mooi. Gelukkig. Ja. En wel leef je nog wel eens in angst dat dit nog een keer kan gebeuren? Nee, nooit. Nooit gehad. Nee? Nee, de omgeving heeft er meer last van dan ik zelf. Ja. Misschien heeft het ook geen zin om bij stil te staan, maar kan voorstellen dat je toch wel ergens... Nee, gelukkig ben ik ook niet zo 'n waarom type die alles dus...

Eindeloos analyseren, dat je moet het mee doen en hoe ga ik nu mee op. Het is op je op afgekomen. Even slikken geweest, maar dan ook weer door en het beste ervan maken. Ik ben niet een van die Google of zo die het wiel heeft uitgevonden. Maar voor mij werkt dat gewoon. In het Refinitatiecentrum kon ik me gewoon volledig focussen op het sporten, bewegen, rusten en alles wat daar goed voor is. Heb je altijd zo 'n leden gestaan? Ja, en dat scheelt het denk ik wel. Je hoeft het niet in één keer nu geforceerd te doen.

Ik was altijd wel positief. Mijn vrouw zei dat ik toen in die slechtste momenten heb bewezen dat ik echt positief ben. Iedereen kan wel positief zijn in een goede fase van het leven. Maar in de slechtste fase was je dus ook positief. Heb je dat vanuit je opvoeding meegekregen? Blijkbaar. Je bent niet bezig met het verklaren in je leven. Je maakt het mooiste van alle situaties. Toch respect denk ik voor iedereen die dit hoort.

Als je een minder gevaas hebt, dan heb je ook deze minder gevaas en daar toch voor je uitkomen. Ja en ik besef ook dat ik echt super veel geluk heb gehad. Ik heb keihard gewerkt, maar je moet ook gewoon geluk hebben. Het zijn ook gewoon mensen die hetzelfde meemaken, die net zo hard werken en die gewoon minder geluk hebben gehad. Want dan is het een proppje net een andere aardig of een ander deel van je hersenen en dan heb je gewoon niet zoveel geluk. Dat heb je daar ook gezien. Dus dan besef je ook wel in die dankbaarheid, wat je in het begin ook had. Dan besef je dan wel echt dat het ook veel slechter kan zijn.

Dus je plaatst in perspectief dat je voor jezelf eerst pech voor ons geluk had. Maar ten opzichte van anderen heb je ook echt dat gelukste voel dat je daar zo dankbaar voor mag zijn. Dat je op 98 % weer de oude kan zijn. Ja, ja. Ja, en dat was laatst ook al. Dat wist ik niet eens meer. Dat had ik wel gezegd. Dat iemand anders vroeger naar de NBW helemaal de oude. En toen had ik wel gezegd, nou eigenlijk niet, ik ben nu het nieuwe. Ik wist niet eens wat ik had gezegd, maar dat zeiden we vorige week.

Je zegt oké, je hebt al nieuwe gewoontes geïncluimedeerd in je leven sinds na de revalidatie. Wat voor gewoontes zijn dat? Het meest concrete is dat ik eerst het gevoel had dat ik als eerste op kantoor moet zijn. Ik ben een van de directeuren, dus daar wordt van mij verwacht dat ik daar als eerste ben. En dat heb ik nu helemaal losgelaten. Ik begin gewoon thuis, stuit gewoon rustig op.

Ik werk eigenlijk alles bij je, weet je dat met een e -mail het zeker alles goed is. En dan ga ik gewoon na dat drukte naar kantoor toe. En dan ben ik helemaal voorbereid voor de rest van de dag. Ook al komt er van alles om op pad waar ik niet verwacht. Ik heb dat al gedaan en dat geeft me gewoon zelf rust. Ja, mooi om te zeggen. Iemand zei in het eerste thema als cameo, die zei dat als je dag zo gaat als gepland, dan heb je niet goed gepland. Je moet overal van open kunnen staan. Ja, dat is ook hoe jij erin zit. Dus wel eerst even je mastdoels aftikken en dan de dag in.

Alles wat in je bad komt. Ja en ook ergens in de ochtend voel ik me nu heel sterk van heb ik nou wel goed geslapen heb ik genoeg rustig gehad of niet. Weet je en dan of niet dat kan ook betekenen dat je gewoon nog iets rustiger aan moet doen of dat je extra moet eten of iets op een andere manier dat je even moet aangullen. Ja, dat is echt goed met je lichaam luisteren. Ja en dat deed ik misschien niet. Dan gaf je jezelf twee tikken en dan gaf je een bak koffie extra en dan ging je alsnog door. En dat tekenen denk ik ook heel veel ondernemers. Maar ja goed, nou ja, opdoen leer je.

Zo is het met Frans ook voorgelijk over dat hard werken productief zijn. Daar zit zoveel drijf op, maar juist het aankloten of even gas loslaten, dat dat vaak de belangrijkste stap is. Ja, kijk, heel veel dingen ontkom je gewoon niet aan. Weet je ook, toen in coronatijd, ben je natuurlijk wel angstig van wat gebeurt er met je bedrijf? Wat gaat er gebeuren? Dus je bent ook echt alles aan het aanpakken wat je kan aanpakken. En dan ga je misschien wel eens over grenzen heen. En nu...

Blijft dat het goed gegaan is en dan kan je ook meer gaan delegeren en kan je dingen gaan veranderen zodat je niet in de oude valken gaat stappen. Je krijgt ook het vertrouwen om los te laten. Ja, je bent een half jaar een stuk minder aanwezig geweest. Je dacht dat je onmisbaar was, maar uiteindelijk ben jij ook gewoon misbaar. Misschien alleen maar goed, alleen maar mooi dat je ook als je terug bent weer wel jouw visie deed.

Heeft de rest ook laten zien dat ze meer aan konden dan misschien anders was gebeurd als jij wel was geweest? Jazeker en je beseft ook gewoon, nee, het is gewoon allemaal doorgegaan. De delegeren ging gewoon in de plattsboom in één keer. Dan moet je in één keer niet weer alles gaan terugpakken als je weer terugkomt. Dus dat is alleen maar mooi. Hoe is dat transitie geweest voor jou? Ja, het ging vanzelf. Ja, het ging vanzelf. Maar had je daar moeite mee om dan dingen los te laten? Toen je terugkwam dat je dacht van, ik wil dat weer oppakken.

Maar dat er eigenlijk goed ging? Nou dat niet per se, maar je zit wel ergens te zoeken van, ja waar ben ik dan nog van meer waarde? Waar ben ik goed in? Ja waar ben ik goed in en wat is mijn bijdrage? Dus dat is nog wel even ongemakkelijk. Toch in het begin dat je daar even aan moet gaan kijken, maar dat is wel het mooie dat ik gewoon echt alle ruimte heb gehad en hoe lang ik dat zelf mocht intekenen.

Je kan er alle tijden voor nemen om dat te evalueren. Je hebt je werkdag alles ingericht. Ik zag ook een keer een post van je, dat je zei dat je minder met e -mail doet. Ik denk ook wel dat je het volgens mij krijgt minder vaak e -mails. Sport nog vaker. Dat komt ook wel omdat je dingen hebt gedeligeerd. En op een gegeven moment is dat bij de anderen ook zo ingebed dat ik niet meer al die mails krijg. Dus die worden gewoon naar die anderen gestuurd. Dus je krijgt gewoon minder mails. In het begin is dat misschien een beetje ongewakkelijk.

Maar het aantal mils zegt toch een beetje hoe belangrijk je bent. Dat denk je toch vaak? En dat merk ik gewoon mee. Dat kan maar midden aan mils staan. Dat is eigenlijk niet een goed teken. Dan is het goed gedeageerd. En als je kijkt, het zijn vooral je werkgewoontes. Gewoon ook in je vrije tijd bepaalde gewoontes. En je luistert natuurlijk sowieso naar je lichaam, dat is een goed ding. Maar andere gewoontes die je anders doet dan voorheen? Ik ben meer aandacht gaan geven aan...

dingen die gewoon echt niks met werk te maken hebben. Ik was altijd al trainer van mijn voetbalclub, maar ik ben denk nooit zo nu zo betrokken geweest en zo consistent aanwezig geweest bij de training en de wedstrijden. Gewoon omdat ik dat als een van de belangrijkste onderdelen ook in mijn agenda zet. Dus dat wat niet constant weer omdat je het even druk hebt dat je dat dan laat vervallen en dat je dan toch wel even door gaat werken. Maar je zegt gewoon nee dit is gewoon een belangrijkst ontspanning momentje. Want als je op het veld staat en je gasten coachen.

Dan kan je niet aan je werk denken. Dat is denk ik zo goed ook wel gewoon voor je zijn. Dus echt een nieuwe balans tussen werk en los laten genieten ook. Ja en zelfs sporten weet je, deed je altijd al. En je deed het ook al om gewoon voor jezelf eigenlijk. Of om toch wel een beetje schak eruit te zien of een beetje dit en dat. En nu doe je het echt al sportje gewoon om je herstel gewoon nog steeds meer te blijven stimuleren en niet...

Geen esthetische motieven, maar gewoon letterlijk, intrinsiek, ik wil mijn herkstel blijven bevorderen. Niet het stoelen ook, ik ben 100 kilo bang drukken, maar je leert het gewoon voor jezelf. Ja, dat merkt ook. Andere mensen zeggen, hoe kan je het nou doen, het is wel regend, dan toch gaan we hardlopen. Maar als je dit een hoge doe hebt, in plaats van alleen maar een klein doe eigenlijk, dan zet je het er ook gewoon overheen.

Dus je hoog gedoe is echt gewoon alles in het teken van gezondheid. Het beste aan je eigen lichaam geven en daarmee ook aan je vrouw. Ja, je merkt gewoon dat dat al die andere dingen ook mee speelt. Heel mooi, heel mooi. En eigenlijk komt het natuurlijk nog mooier samen bij het werk wat je doet. En dat je ook beweging in het leven van een ander brengt. Hoe is dat ontstaan dat je aan die missie bent gaan werken? Ja, dat is 15 jaar geleden heel stap voor stap ontstaan. En ook heel geleidelijk.

Dat is echt niet zo dat gelijk te doen, dat gaan we heel groot aanpakken. Ik was zelf begonnen met beweeglesjes geven aan ouderen. En mijn compiën in daad jeugd - en voetbaltenoordjes organiseren voor jeugd en jongen. En dat is later eens samen gekomen. Maar ja, ik ben ooit begonnen met aan ouderen in het verzorgingshuis, in de kringetjes. En lekker hele simpele beweeg oefeningen. En vooral het gezellige bakken koffie daarna. En dat is van Lies van Lee is er zo 'n beetje uitgegroeid.

Ja, want wat voor... Hoe hebben jullie elkaar gevonden? Hoe is dat samen ontstaan tot wat vandaag de dag... Nou, jullie zijn denk ik echt één van de grootste in U -Bad. Nou, in Zuid -Holland sowieso. Met alle sporttoernooien die jullie organiseren. Alle activiteiten voor jong en oud. Hoe hebben jullie die reis ervaren? Hoe, ervaren of ontstaan? Beiden, bijna dezelfde. Ja, ja. Eerst hoe die ontstaan is, is dat denk ik... We waren allebei denk ik ongeveer 7 jaar bezig. En los van elkaar, we kenden elkaar niet.

Ik stuurde Marik een berichtje, dat ik net iets langer was dan Nick en dat ik net iets meer personeel was dan ik. We zullen eens een keer gaan babbelen over hoe we van elkaar kunnen leren. Of hoe ik misschien wel van jou kan leren. Toen ontstond er toch wel eens iets van, dat we meer met elkaar moeten gaan doen en meer gaan samenwerken. En uiteindelijk zeg ik volgens mij, toen zijn we zakelijk getrouwd. En toen zijn er meerdere kindjes ontstaan. Ja, maar mooi dat je dat ook zo...

Zo zie ik, dus jullie hebben echt vanuit zijn hoek, vanuit jouw hoek... Eigenlijk betrekken jullie tegenwoordig hele samenleving bij een gezonde sportieve levensstijl. Ja, dit was echt letterlijk 1 plus 1 is 3. Hij deed een doelgroep, ik deed een doelgroep en we dachten als we dit combineren dan hebben we de totale... de populatie eigenlijk. En daarmee kunnen we verder doorgaan en dat is gelukt. Waarom is het zo belangrijk voor je om...

Iedereen aan het sporten te draaien, voor iedereen een beweging te krijgen. Ja, want kijk, het is natuurlijk, inderdaad, onze missie is een actief en gezonde leefstijl waaraan iedereen meedoet. En vooral iedereen, daar zijn wij dan voor. Want ja, voor een heel aantal mensen is het gewoon vanzelfsprekend. Die worden opgevoerd met twee, drie kinderweeks sporten en nog naar muziekles en nog gezond eten. Maar juist voor die groep waarvan het niet vanzelfsprekend is, of waar dat dan op een gegeven moment door iets wat er gebeurd is, ook niet meer vanzelfsprekend wordt.

Daar komen wij eigenlijk om de hoek kijken. Daar kunnen wij dat extra setje geven, extra hulp bieden om dat wel te realiseren. Dus jullie zien eigenlijk, op het bordspelletje staat dat het toch van 6 tot 99 jaar. Bij sporten denken mensen vaak toch aan sportieve mensen die tot 30 tot 40 misschien. Maar jullie zeggen eigenlijk van, je kan gewoon tot zo oud je bent, op een bepaalde manier bewegen en sportief blijven. Ja, we blijven actief.

Hoe doen jullie dat nu voor de nieuwe generatie? Je ziet de nieuwskop altijd, niemand speelt meer buiten. Volgens mij zijn er ook hele groepen kids die dat wel doen. Hoe krijgen jullie de kids weer in beweging? Je moet ze vooral vinden op de plekken waar ze al zijn. Je moet niet denken dat jij als een van de andere autoriteiten denkt dat we ze wel achter de Playstation trekken. Ik denk dat je moet gaan kijken waar ze al zitten en waar ze naar hun zin hebben. Die moet je daar gaan zoeken. Wat wil ze dan?

of het nou op onderwijs is of dat ze op een andere plek juist samen komen. Want ze komen wel ergens samen of misschien wel online. Maar dan moet je zoeken hoe we het dan samen gaan ontwikkelen. En dat hoef je niet te bedenken. Je moet juist met die partner samen gaan bedenken hoe je dat doet. Ja, en jullie hebben ook ermee gehoord dat het best wel een platform is. We hebben ook gewoon heel veel connecties in de wijken ook. Heldt dat ook mee dat via via ouders achter jullie komen en dan het bentonootje aanmelden.

Ja zeker. Inmiddels ken je natuurlijk in de gemeentes waar je werkt, daar ken je alle partijen. Daar moet je het mee doen. Je moet niet dingen op jezelf willen betrekken en alleen maar zelfstandig willen uitvoeren. Je moet die wijkparkers of die ouders of andere organisaties erbij betrekken. Dat maakt het sterker. Ja, dat is altijd samenwerken. Heb je dat ook altijd van natuurig gehad, gewoon samenwerken? Ja, ik ben altijd een teamsporter geweest. Ik denk altijd...

altijd de krachten bundelen. Niemand is perfect en niemand kan alles. Misschien kan iedereen wel alles een beetje, maar zoek juist die versterking bij elkaar. Dat is in ieder geval altijd zo geweest. Heel natuurlijk gaat het voor jou, het bewijs van de LJK Morning. Ik kan van jou leren, zo ben je ook naar alle partijen van gemeenten tot buurthuizen heel open in wat we samen kunnen bereiken. Ja, en waar het praat kan je ook wel versterken. Dat denk ik vooral.

En dat de buurthuisduk daar komen wel mensen. En wij kunnen misschien iets aanbrengen wat zij nog niet hebben. Dus komen wij iets brengen en komen zij iets halen. En andersom kan het weer een andere variant zijn. Dus ik denk dat je altijd in dat samenhangen moet gaan. Is dat ook leuk die variatie in je werk? Dat je met iedereen in contact komt? Ja sowieso. Gisteren stond ik op een vitaliteitspelen in Den Haag. En dan spreek ik gewoon 250 ouderen die gewoon met een lach naar je toekomen. Omdat ze daar allerlei fit testjes kunnen doen en een vitaliteit kunnen meten.

Dat was een volater race zoals B zei hij. Dat zijn super toffe dingen inderdaad. Dan zie je wel weer echt wat voor je doet. Je kreeg niet echt mensen met een nieuwe manier naar leven kijken. Met een nieuwe glimlach. Of als je een activiteit met je weer hebt gedaan. Ja, dan word je ook gewoon zo trots als je dat zo ziet. Op zo 'n dag ben ik gewoon nog in het trainingspark aan en dan is iemand anders de baas. Ik zeg ze zet mij maar ergens neer.

Uiteindelijk moet ik de boekjes uitdelen en de registraties bijhouden. En dan luister je toevallig een podcast van onze eigen jongere coach die een nieuwe podcast heeft gelanceerd. Met jongeren die echt in die shit hebben gegeten. Dat is toch wel tof, dat ze dit doen voor die oudere en dat doen voor de jongere. Dat maakt je dan wel extra trots. want zoals je net al zei, voor de ene zit het met een pap lepel ingegoten naar een sportclub gaan.

We zijn niet altijd aan het verwezen met sport of oudere mensen die misschien een hele leeftijd nooit gesport hebben. Enerzijds is het moeilijkste, maar natuurlijk ook het mooiste als jullie ook naar die leestal kunnen krijgen. Is dat soms ook moeilijk? Dat je heel veel stappen moet zetten om iemand zo ver te krijgen? Ja, want ik denk dat het meer beslaat dan puur die activiteitsorganiseren. Het hele traject vooraf. Dan kan je tegenwoordig in marketing, communicatie en zo, maar daar gaat het wel om.

Hoe ga je die doelgroep bereiken waarvan het niet vanzelfsprekend is? En dan moet je wel van tevoren over nadenken. In plaats van, ja, ik ga gewoon op donderdag ochtend iets organiseren. Moet wel iemand opkomen daar, hoe komen ze daar achter? Ja, kunnen ze wel. Je kan wel iets voor jongeren in de ochtend gaan organiseren. Maar als je de jongeren van tegenwoordig kent, die leven een beetje s 'nacht. Die slapen soms uit. Dus ja, dan kan je wel iets gaan organiseren. Maar als die doelgroep dan niet komt, dan sla je ook je doel voorbij.

Dus dan moet je denk ik wel ja misschien moet je dan wel eerst in een naam -middag iets organiseren en dan proberen een beetje die leefstijl te veranderen. Dat je dan steeds iets vroeger gaat beginnen. Dat je dan op een gegeven moment aan de slaap en ritme gaat werken, et cetera. Maar daar van tevoren over nadenken, dat is denk ik ook wel een groot deel van het werk. Gewoon heel goed luisteren naar waar je je doelgroep zit. Bevind je het plaats van bedenken van dit is de activiteit en dan los het zich van zijn hulp. Ja, dat zou zo moeten zijn maar ze werkt gewoon niet. Nee, voor onszelf natuurlijk ook niet.

je eigen manier stap voor stap aanpassen. Je doet die activiteiten dan, maar vervolgens heet het ook je bent dan echt verder met jongeren aan het kijken om hun gewoontes echt ook naar gezonde levensstijl te krijgen. Hoe doen jullie dat? Dat gaat ook weer per groep anders, waar ligt het natuurlijk aan. We hebben nu best veel MDT triërkt, ik weet niet of je dat iets zegt. MDT staat voor de maatschappelijke diensttijd en daar wordt heel veel op ingezet.

En daar zien we die jongeren gewoon echt face to face. En die jongeren coaches die bij ons werken, die gaan gewoon echt letten met die jongeren aan de slag. En dan kijken ze, waar krijgen zij nou energie van? En waar kan je dan die eerste connectie maken? Dat vind je zeg maar. Dan moet je niet echt 100 stappen verder. Nee, dan moet je gewoon beginnen met eerste stap. En waar is je die? En hoe kan je toch langzaam dan een paar stapjes verder gaan? Waar zit vaak die eerste stap?

Ja, vaak zit dat toch waar hun eigen energie in zit. Het zit ook wel in hun eigen belevingswereld. Dat is gewoon... Nou, een goed voorbeeld is van een groep jongeren die... Die wilden een voetbaltoernooi organiseren. En wij organiseerden altijd al aan het einde van het jaar een reiswerk te basen. Ik denk dat ik vroeger ook was een keertje. Ja, wel. Dus dat bestaat al een tijdje. En vroeger moest er 10 -man beveiliging bij komen. Dat ze op een gegeven moment, het gaat er best fanatieker toe en ze konden een prijs winnen.

En op een gegeven moment gingen de jongeren die wilden zo graag ook hun eigen voetbal toernooien. Ze zeggen nou, ik ga jullie dan dit organiseren. En dan zijn zij een onderdeel van het toernooi. Dus als iemand van een eigen vriendengroep of die ze via via kennen een beetje stoer begint te doen, dan schijnt ze zich daar. Dan zegt hij, weet je het is mijn toernooi. Hij voelt niet van de oorlijkheid. Ja, ze verpesten het niet van mij. Want als jij iets verpest dan krijg ik daar ook allemaal lazen van. En dan merk je gewoon dat op een gegeven moment gewoon het...

beveiligers omlaag komen omdat het gewoon door de jongeren zelf wordt georganiseerd. Dus zo zie je dat je die eigen stapjes heel belangrijk zijn. Prachtig, prachtig. En het is natuurlijk veel meer dan alleen om te organiseren. Alles komt erbij kijken. Een stuk van behoorlijkheid, planning, alles. Ja, zeker. Of wat je ze daarmee indirect, wat je natuurlijk dan toegeeft. Ja. Prachtig. Ja, helemaal. Prachtig. En zelf voel je je wel eens? Nou ja, nu trainer van een mooi clubje uit Den Haag. En ja, dat geeft ook eens heel veel energie.

Dat is een van de dingetjes, hetzelfde voetballen gaat niet meer. Ik merk dat je trapt met rechts, dat zo ongecontroleerd... Daar heb ik ook weer de momentaliteit voor om op die manier te voetballen. Dus dan ga ik wel op training beginnen. Je hebt voor jezelf wel van als ik voetbal moet op dit niveau doen... Ja, dan moet ik op zijn minst wel gewoon naar hem lopen als ik haast dat de bal bij hem terecht komt. Niet dat hij twee meter naast hem komt. Dus meer als coach.

Nou, ook mooi. En hoe is dat gegaan dit seizoen? Nou, we zijn kampioen geworden. Wel wel 50 klassen, dus we zijn kampioen. Maar op elk niveau is het mooi om hetzelfde kampioen te worden. Als je zegt, de jongeren zijn er heel actief mee bezig. Maar van oorsprong ben jij zelf gestart met ouderen. Je strijde ook tegen eenzaamheid. Dat klinkt ten eerste natuurlijk superbelangrijk. Voor jonge mensen is het heel normaal om zo 'n vrienden en familie om je heen te hebben. Maar hoe ouder je wordt...

Hoe klein de kans is dat je nog geen mensen om je heen hebt? Heel belangrijk en prachtig dat jullie dat doen, maar hoe weet je die mensen te vinden en weer terug te brengen in een groepsvorm? Mijn rol als voorzitter van de Haagse community tegen eenzaamheid is om de ondernemers te betrekken in de strijd tegen eenzaamheid. Dus wij zijn ervan overtuigd dat iedereen, of je nou eenzaam bent of niet, je komt bij de ondernemer, hou je je brood, doe je je boodschappen.

Ga je naar de kapper, ga je naar de schoon specialist of de pedicure. Dus dat zegt van oké, als je als ondernemer wil je zorgen voor je klanten eigenlijk, maar dat zijn eenzame of niet eenzame. Dus als we die ondernemers betrekken in de strijd tegen eenzaamheid, dan bereiken we ook deze groep. Ze zeggen wel dat kappers ook psycholoog zijn. Ja, dat vertel je soms meer dan tegen je eigen partner. Dus als je ze aangeeft, stel dat ze dus in naad...

in de kappers toe aangeven dat ze weinig bezoek krijgen. Niemand zegt heel snel van ja ik ben eenzaam, maar meestal wordt er omheen gepraat, ik kan je signalen wel herkennen van eenzaamheid. En dan kun je als je dan bijvoorbeeld die kapper weet dan om de hoek waar een bouillardclub zit of een andere activiteit wat misschien goed aansluit sluiten bij deze personen, die kan hem toelijden naar zo 'n activiteit. Dan heb je een soort vertrouwenspersoon die jou...

introduceert en dan is het vaak de drempel die je dan toch wegnemt voor zo 'n persoon. Dus je zet echt de andere ondernemers in om mensen in een vertrouwde omgeving eigenlijk naar een semi -vertrouwde omgeving te brengen. Ja. Is dat iets, want hoe ben jij er op gekomen om je hier echt hard voor in te zetten? Zie je veel eenzaamheid om je heen gezien bij mensen? Nou ja, in mijn activiteiten voor de ouderen, daar zie je natuurlijk wel veel eenzaamheid om je heen. En dan merk je ook wel het pakje koffie.

dat dat nog belangrijker is dan de activiteit zelf. Vanuit die rol als ondernemer die beweeglessen gaf aan ouderen, werd ik gevraagd om aan te sluiten bij die community tegen een z 'n mij. Er was toen nog een gemeentelijk project. Toen wilden ze dat een beetje loslekkeren van de gemeente. Toen vroegen ze aan mij van, Stefan, wil jij daar voorzichtig van zijn? Dat is weer het nadeel als je iets in een grote mond hebt en in bepaalde bijeenkomsten dat je zegt hoe je het zou kunnen doen.

Dan krijg ik die wedervragen. Nou, wel tof dat je je daarvoor inzet. Hoe denk je dat het komt dat we als mensen toch heel graag die verpilling altijd willen met een ander mens? Geen idee. Volgens mij wil toch iedereen verbonden voelen bij een ander. Ik heb daar niet een hele goede filosofische verklaring voor. Het zal er ongetwijfeld zijn. Maar ik denk dat niemand alleen wil zijn.

Misschien is die filosofische verklaring niet. Ik heb vorig jaar heel lang in het buitenland geweest. Ook veel in Arabische landen, in China. Je ziet dat daar hele sterke community feeling is. Misschien wel zo sterk dat het een beetje verdrukkend voor ons als Nederlanders zou zijn. Wij zitten ook kritisch op onszelf als individu. Maar ik denk dat we in Nederland heel erg aan het focussen zijn op wie ben ik, wat hoor ik bereiken, wat is mijn eigen doel. Maar je ziet juist in dit soort activiteiten. En ik denk dat als iedereen voor zichzelf in een eigen krim kijkt, dat je toch eigenlijk...

het beste weer bereikt met een ander en het leukste leven ook voor jezelf van hier ligt. Ja, dat is denk ik wel een goed voorbeeld. Ik denk dat cultuur ook zeker een grote rol speelt en het is steeds meer op ik gericht hier in Nederland. En dat dit wel de tegenhanger is en dat dat wel een van de dingen zijn die na corona of tijdens corona wel makkelijker wordt gezegd. Van ik voel me weleens alleen of ik ben eenzaam.

Dat dat wel iets meer aandacht heeft gekregen. Dat merk je wel. Ja, dat mensen het eerder durven uitspreken. Ja, durven te erkennen of iets ook andere doelgroepen dan een ouderen. Ook de studenten die dan ineens op een kamertje alleen zaten. Of experts of nou ja, alleenstaande moeders. Weet je, de groep is groter dan alleen maar de ouderen. Ja, het is echt iets zichtbaars geworden. Ja. En je zet die in op, na de samenleving eigenlijk zeg ik, dat heel Nederland aan het bewegen, sporten is. Hebben jullie bepaald?

Missie of doel waar je over 5, 10 jaar wil staan? Als organisatie hebben we wel gezegd als we over 10 jaar klaar zijn in Zuid -Holland, dan hebben we daar eigenlijk ons doel bereikt, dan moeten we de oversteek maken. En of dat naar Noorderland, naar Utrecht is, dat weet ik niet, maar dat zou een tof spreker zijn. Jullie weg alles in Zuid -Holland op dit moment? Ja, we doen praktisch alles. We hebben wel eens kleine uitslagjes, maar... Zijn er uitsonderingen? Ja, de focus ligt wel op.

En voor jezelf? Iets bepaald? Doel voor ogen? Ja, nee, niet zozeer eigenlijk. Dat is natuurlijk ook allemaal weer veranderd. Nu geniet ik van het moment waar we nu zijn. En ben ik niet te veel bezig met de toekomst. En je hoort focus op het moment zelf, op de reis die je doormaakt en wat op je pad komt, dat zie je eigenlijk elke dag weer. Ja. Is dat een rustige manier in je leven voor jezelf?

Ja, af en toe denk je wel dat de tijd voorbij gaat zonder dat je daar echt een plan hebt. Maar ik denk dat ik nu wel de rust gevonden heb.

Dat is natuurlijk wel cool. We gaan even money wheel spelen. We gaan even een draad rijden. We gaan zien welke officie we nog even samen gaan uitliepen.

Ja, een nieuw perspectief. Hij is natuurlijk al naar voor gekomen. Dat je met heel nieuw perspectief naar dat leven bent gaan kijken. Als iemand niet... Je hebt zelf een herseninfarct, helaas ondergaan. Hoe zou je op een andere manier een nieuw perspectief naar je leven kunnen kijken met een stukje dankbaarheid? Hoe kan je daar bewust mee omgaan? Nou ja, nu zeg je inderdaad helaas een herseninfarct te krijgen. Nu zeg ik zelfs bijna van, ik ben dankbaar dat ik nu al een herseninfarct heb gehad.

Want nu heb ik nog zoveel jaren tijd om van al deze lessen te leren. Terwijl als ik pas maar, stel dat je op je 80e hersenspark krijgt, wat vaak gebeurt, dan heb je nog 5 jaar om van die lessen te leren. En nu kan ik nog al deze jaren gebruiken om van de lessen te leren en door te geven. Dus dat is wel een ander perspectief. Ja, dus begin, ondanks dat je je leven nog beter gaat, probeer echt te beseffen hoe dankbaar je kan zijn voor wat altijd allemaal goed gaat.

Ja, en probeer daarna ook om te denken. Stel dat er iets over komt, wat is er nog wel, wat kunnen er nog wel uit gaan? Positief blijven toch ook in de middere tijd? Zeker. Ik denk Stefan, superleuk je vandaag gesproken te hebben over een stukje positiviteit. Hoe positief ben je over het EK en onze kansen? Nou, dat ben ik wel minder positief. Ik zie dat niet iets succesvol worden.

Ja, dat gaat wel lukken. En daarna moet je gelukkig met de loting. Maar we hebben te weinig topspelers om er echt wat van te maken. Maar je zit wel met een oranje t -shirt voor de buis? Ik zit sowieso voor de buis. Ik weet niet of het een oranje t -shirt wordt. Maar ik ga sowieso kijken. Dat zeker. Ik vind het ook leuker op die periode. Veel voetbaltv. Maar ik denk de andere teams sterker. Met lage verwachtingen erin valt het misschien alleen maar met me. Dat zou nog kunnen, ja.

Stefan, echt heel tof dat je vandaag geweest bent. Jouw verhaal van BDSO is open. Thanks daarvoor. Graag gedaan. Dankjewel. Helemaal super. Vandaag was Stefan bij ons de gast. Het was zijn verhaal gedeeld hoe je ook met een hele vervelende levensgevaring die om kan buigen in iets positiefs. Hij breng beweging in het leven van een ander. Volgende week pakken we de laatste aflevering van de thema door met Mark. Mark is sterk in het stuk community building.

net terug van een reis en we gaan het hem ook hebben over het belang van mensen om je heen dat je niet altijd alleen hoeft te doen. Tot dan, groetjes!

Remco van Riet (34:45)
Inno -lation, een manier van leven waar experimenteren voor verrassingen zorgt. Wat is jou voor een experiment?